Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Δε μένω...




στο πριν, στο μετά, 
στο παντού, στο πουθενά,
σε σχέσεις, υποσχέσεις, 
προσωπικές αντιπαραθέσεις, 
σε όνειρα δικά μας, 
των άλλων, των μεγάλων, 
σε πρόσωπα χαμόγελα, 
σε λύπες λεωφόρους, 
χωρίς όρια και όρους
πέρα μακριά,
και όλα αυτά...





Τώρα που φεύγεις...



photo by flickr

4 σχόλια:

  1. γι' αυτό και ασκείς μια γοητεία πάνω μου!
    δε μένεις...Τώρα...που φεύγω
    Καληνύχτα, πάντα να ρέεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τώρα που λύθηκε το δεμένο και φεύγει είναι γιατί κάτι άλλο έρχετε..
    Περίμενέ το..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ dimitrisp (σε χρόνο ενεστώτα)

    Η ίδια η κίνηση της ζωής είναι γοητευτική, με τη μαγεία του αναπάντεχου και το θαυμαστό όνειρο του αδικημένα δεδομένου και λησμονημένου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @fractal

    Μπορεί και να ισχύει. Ωστόσο κάποιες φορές, λίγες, όταν οι παρουσίες γίνονται απουσίες, ο χώρος που αφήνουν κρατά μια γλυκιά ζεστασιά για πάντα. Γιατί για μια στιγμή, μια μικρή μικρή στιγμή, οι ψυχές μας πότισαν από την ευτυχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή