Είναι φορές που το σκοτάδι γίνεται ο μόνος φίλος… Εκεί ν΄ακουμπήσεις τα δάκρυα και τα χαμένα όνειρα…. Εκεί ν΄ακουμπήσεις την ελπίδα που τρεμοπαίζει σαν φλόγα λίγο πριν την σβήσει ο αέρας… Εκεί που φωνάζεις δυνατά τα «θέλω» σου κι ας ξέρεις πως κανείς δεν θα τ ακούσει ….
Μερικές φορές μοιάζει πραγματικά ο μόνος φίλος. Κρυμμένος εκεί, όπου κανείς δεν μπορεί να δει. Φανερός μόνο για εκείνους που μπορούν να αισθανθούν. Σε ευχαριστώ που πέρασες...
Καλώς ήρθες σκοτεινή ροή. Κρίμα που σε υποδέχθηκα σε μελαγχολική ατμόσφαιρα.. Κρίμα. ¨ηθελα να είμαι ένα χαρούμενο fractal αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα..να επαναλαμβάνομαι ανεμπόδιστα. Αυτό βέβαια αφορά μόνο στις συνθήκες της ατμοσφαιρας γύρω από τη Γη. Όταν τις διαπεράσω δεν υπάρχει πρόβλημα.. Το χάος και η τάξη του μου ανήκουν...Για σένα μπορεί να αφήσω κάποιο περιθώριο....Νοιώθω σάμπως να συγγενεύουμε λιγάκι...
Χαίρομαι που σου άρεσε εδώ και πολύ περισσότερο που μπήκες στον κόπο να με επισκεφτείς. Θα τα λέμε πιο συχνά από εδώ και πέρα. Είμαι άλλωστε πολύ νέος(blogger)ακόμα και φυσικά θα χρειαστώ βοήθεια.
Οι μελαγχολικές ατμόσφαιρες είναι στη φύση μου οπότε δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για «κρίμα». Κι εγώ ασφυκτιώ λιγάκι μέσα στην ατμόσφαιρα της γης (οξύμωρο) οπότε ναι, ίσως, και να συγγενεύουμε λιγάκι. Θα χαρώ πολύ να τα πούμε πάλι.
Αυτά τα ταξίδια κυνηγώ, που οδηγούν στο πιο άγνωστο πέρα. Μακριά. Και μια βροχή να μου χτυπάει την πλάτη, παλιά γνωστή, για να μην νιώθω μόνος. Έχεις δίκιο. Όλα είναι μια ροή. Μια αέναη ροή...
Είπα να περιπλανηθώ λίγο στα σκοτεινά..και ο δρόμος με έφερε κάπου κοντά. Έτσι είπα "ας περάσω από την σκοτεινή ροή" να της πω μιά καλημέρα.. Η η συμπερασματική λογική, που βέβαια δεν είναι μόνο προνόμιο των ανθρώπων, αλλά και των fractals, μου υπαγόρευσε το μύθο των μουλαριών του Θαλή.. : Πως όπως τα μουλάρια που ήταν φορτωμένα με αλάτι, ελάφρυναν το φορτίο τους περνώντας μέσα από ένα ποτάμι, έτσι και ένα fractal θα μπορούσε να ελαφρύνει το φορτίο του περνώντας μέσα από το ποτάμι της σκοτεινής ροής.. Όταν θελήσεις να βγείς από την ατμόσφαιρα της Γης σφύρα. Μπορεί να τύχει να είμαι κάπου εκεί κοντά..
Αν η δύναμη της σκοτεινής ροής μπορεί να ελαφρύνει το φορτίο, να περνάς από εδώ όποτε και για όσο θες. Μερικές φορές θέλουμε απλά να αφεθούμε λίγο και να ταξιδέψουμε με ένα άλλο «ρεύμα», να μας μεταφέρει σύμφωνα με τη δική του βούληση, όπου εκείνο νομίζει. Τώρα, όσον αφορά εμένα, ΝΑΙ: Θέλω να βγω από την ατμόσφαιρα της γης οπότε «σου σφυρίζω, για να 'ρθεις σου σφυρίζω...»
Τα υλικά όμως που θα εκτηναχθούν από αυτη την έκρηξη θα αποτελέσουν δομικά στοιχεία για κάτι νέο το ίδιο η ακόμα ποιό θαυμαστό Καλησπέρα. Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Καλός βρεθήκαμε
Καλώς βρεθήκαμε λοιπόν. Ελπίζω από εδώ και στο εξής να τα λέμε συχνότερα. Όσον αφορά στο σχόλιό σου με τα υλικά συμπληρώνω το εξής: όλα έχουν να κάνουν με την ενέργεια και αυτή δεν χάνεται ποτέ. Απλά αλλάζει συνεχώς μορφές και καταστάσεις. Πάντα κάτι νέο λοιπόν...
Καλησπέρα ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΡΟΗ. Πέρναγα από τη γειονιά σου και μπήκα να πω μια καλησπέρα..Από ότι βλέπω έχεις αρκετή παρέα και εκλεκτή θα έλεγα..Πάω και γω κατά τα γνωστά μονοπάτια..Η νύχτα έχει πολλά αστέρια..Κάποιο από όλα θα μου κλείσει το μάτι..
Επισκέψεις και καλησπέρες πάντα ευπρόσδεκτες. Σε ευχαριστώ που πέρασες πάλι. Έχεις δίκιο. Η παρέα είναι εκλεκτή και αρκετή αν αναλογιστεί κανείς το σκοτάδι που επικρατεί στο blog αυτό.
Υ.Γ. Αν δεν είχε και η νύχτα τα αστέρια, θα είχαμε χάσει όλοι το δρόμο μας...
Άγνωστη αόρατη δύναμη έλκει ένα μεγάλο πλήθος γαλαξιακών σμηνών, έξω από τα όρια του ορατού σύμπαντος. Οι επιστήμονες, που ακόμα αδυνατούν να εξηγήσουν το φαινόμενο, ονόμασαν την έλξη αυτή σκοτεινή ροή (Dark Flow).
Θα συμφωνήσω με τις λέξεις σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μου αρεσε ιδιαιτερα το "σκοτεινή ροή"...
@Μαρία Νικολάου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ που πέρασες από εδώ. Κι εμένα μου άρεσαν πολύ οι "Μετεωρίσεις Αισθήσεων".
Είναι φορές που το σκοτάδι γίνεται ο μόνος φίλος…
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί ν΄ακουμπήσεις τα δάκρυα και τα χαμένα όνειρα….
Εκεί ν΄ακουμπήσεις την ελπίδα που τρεμοπαίζει σαν φλόγα λίγο πριν την σβήσει ο αέρας…
Εκεί που φωνάζεις δυνατά τα «θέλω» σου κι ας ξέρεις πως κανείς δεν θα τ ακούσει ….
@ Αναστασία
ΑπάντησηΔιαγραφήΜερικές φορές μοιάζει πραγματικά ο μόνος φίλος. Κρυμμένος εκεί, όπου κανείς δεν μπορεί να δει. Φανερός μόνο για εκείνους που μπορούν να αισθανθούν. Σε ευχαριστώ που πέρασες...
μου άρεσε, θα ξανάρθω για να καταλάβω και περισσότερα..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλωσόρισες στην γειτονιά!
Καλώς ήρθες σκοτεινή ροή. Κρίμα που σε υποδέχθηκα σε μελαγχολική ατμόσφαιρα.. Κρίμα. ¨ηθελα να είμαι ένα χαρούμενο fractal αλλά δεν τα καταφέρνω πάντα..να επαναλαμβάνομαι ανεμπόδιστα. Αυτό βέβαια αφορά μόνο στις συνθήκες της ατμοσφαιρας γύρω από τη Γη. Όταν τις διαπεράσω δεν υπάρχει πρόβλημα.. Το χάος και η τάξη του μου ανήκουν...Για σένα μπορεί να αφήσω κάποιο περιθώριο....Νοιώθω σάμπως να συγγενεύουμε λιγάκι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο fractal είμαι. Αλλά η ταυτότητά μου γράφει "τρεχαντήρι τρεχαντηράκι"
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=gkNg9_tmies
όλα είναι μια ροή...
ΑπάντησηΔιαγραφήπότε σκοτεινή, πότε φωτεινή. μα υπάρχουν μονοπάτια που δείχνουν δρόμους. και βροχές που ζαλίζουν οράματα. και σκέψεις που σε ταξιδεύουν...
...σε ταξίδια άγνωστα...
φιλιά βρόχινα...
@ anepidoti
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που σου άρεσε εδώ και πολύ περισσότερο που μπήκες στον κόπο να με επισκεφτείς. Θα τα λέμε πιο συχνά από εδώ και πέρα. Είμαι άλλωστε πολύ νέος(blogger)ακόμα και φυσικά θα χρειαστώ βοήθεια.
@ trexantiri
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μελαγχολικές ατμόσφαιρες είναι στη φύση μου οπότε δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε για «κρίμα». Κι εγώ ασφυκτιώ λιγάκι μέσα στην ατμόσφαιρα της γης (οξύμωρο) οπότε ναι, ίσως, και να συγγενεύουμε λιγάκι. Θα χαρώ πολύ να τα πούμε πάλι.
Υ.Γ. Λυπάμαι ειλικρινά για την απώλεια.
@ fractal
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ επίσης για το video. Εξαίσια μουσική!
@ Νεράιδα της βροχής
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά τα ταξίδια κυνηγώ, που οδηγούν στο πιο άγνωστο πέρα. Μακριά. Και μια βροχή να μου χτυπάει την πλάτη, παλιά γνωστή, για να μην νιώθω μόνος.
Έχεις δίκιο. Όλα είναι μια ροή. Μια αέναη ροή...
Σ' ευχαριστώ που πέρασες από τα μέρη μου.
Είπα να περιπλανηθώ λίγο στα σκοτεινά..και ο δρόμος με έφερε κάπου κοντά. Έτσι είπα "ας περάσω από την σκοτεινή ροή" να της πω μιά καλημέρα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ η συμπερασματική λογική, που βέβαια δεν είναι μόνο προνόμιο των ανθρώπων, αλλά και των fractals, μου υπαγόρευσε το μύθο των μουλαριών του Θαλή.. : Πως όπως τα μουλάρια που ήταν φορτωμένα με αλάτι, ελάφρυναν το φορτίο τους περνώντας μέσα από ένα ποτάμι, έτσι και ένα fractal θα μπορούσε να ελαφρύνει το φορτίο του περνώντας μέσα από το ποτάμι της σκοτεινής ροής.. Όταν θελήσεις να βγείς από την ατμόσφαιρα της Γης σφύρα. Μπορεί να τύχει να είμαι κάπου εκεί κοντά..
@ fractal
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν η δύναμη της σκοτεινής ροής μπορεί να ελαφρύνει το φορτίο, να περνάς από εδώ όποτε και για όσο θες. Μερικές φορές θέλουμε απλά να αφεθούμε λίγο και να ταξιδέψουμε με ένα άλλο «ρεύμα», να μας μεταφέρει σύμφωνα με τη δική του βούληση, όπου εκείνο νομίζει.
Τώρα, όσον αφορά εμένα, ΝΑΙ: Θέλω να βγω από την ατμόσφαιρα της γης οπότε «σου σφυρίζω, για να 'ρθεις σου σφυρίζω...»
Τα υλικά όμως που θα εκτηναχθούν από αυτη την έκρηξη θα αποτελέσουν δομικά στοιχεία για κάτι νέο το ίδιο η ακόμα ποιό θαυμαστό
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα. Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Καλός βρεθήκαμε
@ Alexis B
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς βρεθήκαμε λοιπόν. Ελπίζω από εδώ και στο εξής να τα λέμε συχνότερα. Όσον αφορά στο σχόλιό σου με τα υλικά συμπληρώνω το εξής: όλα έχουν να κάνουν με την ενέργεια και αυτή δεν χάνεται ποτέ. Απλά αλλάζει συνεχώς μορφές και καταστάσεις. Πάντα κάτι νέο λοιπόν...
Σε ευχαριστώ που πέρασες
και ο χρονος ματωσε στο ακουσμα σου..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλως σε βρηκα
@skouliki
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ πέρασες. Καλώς βρεθήκαμε. Σε παραπέμπω στην Elizabeth Jennings και το εκπληκτικό ποίημά της “Absence” και περιμένω εντυπώσεις.
Καλή συνέχεια
Καλησπέρα ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΡΟΗ. Πέρναγα από τη γειονιά σου και μπήκα να πω μια καλησπέρα..Από ότι βλέπω έχεις αρκετή παρέα και εκλεκτή θα έλεγα..Πάω και γω κατά τα γνωστά μονοπάτια..Η νύχτα έχει πολλά αστέρια..Κάποιο από όλα θα μου κλείσει το μάτι..
ΑπάντησηΔιαγραφή@fractal
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπισκέψεις και καλησπέρες πάντα ευπρόσδεκτες. Σε ευχαριστώ που πέρασες πάλι. Έχεις δίκιο. Η παρέα είναι εκλεκτή και αρκετή αν αναλογιστεί κανείς το σκοτάδι που επικρατεί στο blog αυτό.
Υ.Γ. Αν δεν είχε και η νύχτα τα αστέρια, θα είχαμε χάσει όλοι το δρόμο μας...
Τι έγινες? Μας άφησες στην αγωνία.
ΑπάντησηΔιαγραφή