Όλα είναι όπως τότε που έφυγες. Όπως τα άφησες. Το βάρος της απουσίας σου βουλιάζει ακόμα στα μαξιλάρια τα απογεύματα. Το άγγιγμά σου άφησε τη γωνία του καναπέ τόσο ζεστή... σαν να της έδωσε ζωή. Ακόμα και το φως, εκεί κοντά στο παράθυρο, είναι διαφορετικό. Σαν πάντα να δύει. Ζεστό και αλλιώτικο. Διαγράφει το χαμόγελό σου στον τοίχο. Και καθώς πέφτει η νύχτα, όλα γίνονται φως. Και η απουσία σου γίνεται παρουσία. Ένα αέρας μου αγγίζει το πρόσωπο. "Όλα θα πάνε καλά" μου λες. "Σ' αγαπώ". Και το αεράκι χάνεται. Το πορτοκαλί φως από τα φώτα των δρόμων επιστρέφει στο δωμάτιο. Κι όλα είναι ξανά όπως τότε που έφυγες. Όπως τα άφησες. Το βάρος της απουσίας σου βουλιάζει για μια ακόμα φορά στον καναπέ. "Κι εγώ" σου απαντώ."Κι εγώ. Πολύ".
πόσο δύσκολο να πείς κάτι για μια τέτοια αγάπη,
ΑπάντησηΔιαγραφήμόνο ένα χάδι θα μπορούσε να μιλήσει σωστά
κι ένα βλέμμα...
ελπίζω το βραδυνό αεράκι να φέρει κάτι απ'αυτά που ένοιωσα
Μια μικρή-μεγάλη κατάθεση ψυχής,
ΑπάντησηΔιαγραφήπολύτιμο αυτό το αεράκι..
και να, κατάφερες λιγάκι να βουρκώσουν τα μάτια.
Καλό βράδυ, καλή εβδομάδα!
@ ξωτικό
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις πολύ δίκιο. Μόνο ένα χάδι. Ένα βλέμμα... Ελπίζω το αεράκι να σου έφερε κάτι από αυτά που περίμενες...
@ Άστρια
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύτιμο αυτό το αεράκι, δεν φαντάζεσαι πόσο. Ανάσα. Κι όταν βουρκώνουν τα μάτια, ανοίγει η ψυχή. Χάρηκα για τη δική σου κατάθεση ψυχής εδώ. Σε ευχαριστώ
Σιωπή.. μόνο να αφήσω την καλησπέρα μου με την ευχή σύντομα να γεμίσει ο χώρος σου και όλων οι καρδιές μας..με αληθινή αγάπη :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Roadartist
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιωπή λοιπόν. Για να ακουσθεί ακόμα πιο δυνατά η ευχή. Να γεμίσει το κενό στις καρδιές όλων η αγάπη.
Πέρασα από τα μέρη σου και ο Debussy με ταξίδεψε μακριά. Πολύ. Το claire de lune μαζί με το Reverie είναι τα προσωπικά μου εισιτήρια για άλλους κόσμους. Σε ευχαριστώ που πέρασες
Άργησα πολύ να περάσω. Χάθηκα και εγώ στους δρόμους που έχεις περπατήσει και εσύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα ήρθα και σε βλέπω μπροστα στο παράθυρο με σουφρωμένα φρύδια να σκέφτεσε και να νοσταλγείς..
Νοιώθω πολύ αμήχανα . Δεν ξέρω τι να πω .
Οι απουσίες πάντα με ταράζουν.
Η σιωπή μου ας είναι μια ευχή για σένα.
Για πληρόοτητα. Αχειροποιητη.
@ fractal
ΑπάντησηΔιαγραφήΆργησες να περάσεις. Δεν πειράζει. Τους γνωρίζω καλά τους δρόμους που χάθηκες. Το ξέρεις ότι έχω χαθεί κι εγώ σ' αυτούς πολλάκις. Και με πέτυχες εδώ, πράγματι να νοσταλγώ. Να μιλώ για τις απώλειες στις ζωές των ανθρώπων, μικρότερες ή μεγαλύτερες, και ζωντανεύω τις απουσίες. Πρέπει να ξέρεις ότι ακούστηκες πολύ δυνατά μέσα από τη σιωπή. Και η ευχή νιώθω ότι βρήκε το δρόμο της ανάμεσα στ' άστρα.
http://www.youtube.com/watch?v=g9iiK7q2RC4&feature=related
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ευχή μου να φτασεις εκεί που δε φτανει κανείς, ούτε δια ξηράς ούτε δια θαλάσσης..
Στην πληρότητα.
"Όλα θα πάνε καλά";
ΑπάντησηΔιαγραφή:-*
@Holly
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν σου κρύβω ότι και εγώ αμφιβάλλω μερικές φορές για την αίσια έκβαση των πραγμάτων, για το αν τελικά όλα θα πάνε καλά. Θέλω ωστόσο να το πιστεύω. Με βοηθά να αρχίζω και να τελειώνω τη κάθε μου μέρα με αυτή τη σκέψη. Ευχαριστώ που πέρασες.
Υ.Γ. Μας έλειψαν οι ποιητές. Γράφεις όμορφα.