Η ευτυχία είναι...
ένα κατάλευκο
ποδήλατο με μεγάλες ρόδες,
γεμάτο χρώματα και λουλούδια,
έτοιμο να μας ταξιδέψει σε αλλιώτικους κόσμους,
από δρόμους βαθιά λησμονημένους:
μακριά, στο κέντρο του εαυτού μας,
εκεί όπου όλα βρίσκουν ξανά την
πραγματική τους σημασία.
..Yperoxo :D
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πιο μακρύ ταξίδι....
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο τέλεια το έγραψες !!! απίστευτο !!
Μήπως γιατί αυτή είναι τελικά η ποθούμενη χαμένη πατρίδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί η εικόνα ενός ποδήλατου ασκεί πάντα πάνω μας μια γοητεία;-και αυτή είναι μια πολύ όμορφη εικόνα, καλησπέρα.
H ευτυχία λες, ε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μακρυνός δρόμος για το κέντρο του εαυτού μας. Αναίμακτα και τελεσίδικα .
Πως γίνεται?
Τόσοι τροχονόμοι, τόσα ατυχήματα.
Και τα όνειρά μου ποτέ δεν με πρόβλεψαν.
Λες και δεν ήξεραν πως υπάρχω.
Υπέροχη περιγραφή αυτού του ταξιδιού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε ένα λευκό ποδήλατο, σε μια διαδρομή χωρίς προσδιορισμό των συντεταγμένων της. Τόσο απλό είναι να φτάνει κανείς στον προορισμό της ευτυχίας στο κέντρο του εαυτού του;; Ίσως, αν διέθετε μαζί του μια κρυφή πυξίδα τ' ουρανού.
Όμως σαν όνειρο ακούγεται και όχι σαν αλήθεια:)
Πάντα λίγες οι λέξεις της ανάρτησης, να έχουν όμως χρώμα μέγεθος και ένταση. Όπως τα νοήματα.
Υπέροχο αυτό που έγραψε το fractal!!
@ Roadartist
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ. Πολύ!!! Καλημέρα.
@ ξωτικό
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πιο μακρινό ταξίδι, την ίδια στιγμή όμως και το πιο ποθητό. Αυτό που λείπει από τις ζωές μας είναι πράγματα με σημασία. Όπως τότε που ήμασταν παιδιά. Χάσαμε τη μαγεία των κόσμων.
@ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι μια χαμένη πατρίδα. Ακριβώς. Πόσο σωστά το είπες... Και πάντα μας λείπει έτσι όπως ζούμε πια μακριά από "εμάς". Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ του χαμένου μας εαυτού. Σε ευχαριστώ που πέρασες!
@ Fractal
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι φοβερό ότι ο δρόμος για την ευτυχία είναι τόσο κοντά, στο κέντρο του εαυτού μας και ταυτόχρονα τόσο μακριά. Γιατί δεν τον περπατήσαμε για τόσα πολλά χρόνια. Και ξεχάστηκε. Λησμονήθηκε. Όπως τόσα και τόσα άλλα. Χαθήκαμε σε τρόπους ζωής που επιβλήθηκαν. Χάσαμε τις επιλογές μας. Και κατά συνέπεια τους εαυτούς μας.
Υ.Γ. Ελπίζω να είσαι καλά. Φιλιά
@Άστρια
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η πυξίδα του ουρανού... Για να το λες εσύ, κάτι θα ξέρεις παραπάνω. Διαθέτεις τη γνώση του ουρανού και των άστρων. Θα δείξει το δρόμο για τη χαμένη αθωότητά μας. Τη ξεχασμένη ευτυχία μας. Την απλότητα του κόσμου και κάτω από αυτή, το μεγαλείο του! Ένα ταξίδι αλλιώτικο. Με ένα ποδήλατο. Δίπλα στη θάλασσα. Με τον απογευματινό αέρα να ψιθυρίζει στα αυτιά μας λόγια και σκέψεις από προηγούμενες ζωές μας.
Υ.Γ. Πράγματι το fractal μας απογείωσε.