l(life)i(life)f(life)e
Life is a large file,
full of lives of fools,
who live with the illusion,
of an instant reflection.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πληροφορίες
- DarkFlow
- Άγνωστη αόρατη δύναμη έλκει ένα μεγάλο πλήθος γαλαξιακών σμηνών, έξω από τα όρια του ορατού σύμπαντος. Οι επιστήμονες, που ακόμα αδυνατούν να εξηγήσουν το φαινόμενο, ονόμασαν την έλξη αυτή σκοτεινή ροή (Dark Flow).
Ω, ναι, είμαστε απλά περαστικοί και τόσο τραγικά ηλίθιοι... ποτέ δεν θα μάθουμε την Αλήθεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο ταιριαστή η εικόνα με το κείμενο!
Όπως συνήθως, παίζει όμορφα η "εικόνα" των λέξεων, εδώ του τίτλου. Και μέσα στο κείμενο πάλι, παίζουν κυρίως τα l και τα f, σαν να αντικατοπτρίζονται και αυτά μέσα στις λέξεις, (ή σαν να συμμετέχουν στην ψευδαίσθησή τους).
Αντανακλάσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλο σου το ποστ μου έφερε στο μυαλό το Μικρό Πρίγκηπα και τους ανθρώπους που συνάντησε στα ταξίδια του: το βασιλιά, χωρίς υπηκόους, τον ματαιόδοξο που δεν είχε κανέναν να τον θαυμάσει, τον επιχειρηματία που προσπαθούσε να μετρήσει τα αστέρια, για να μπορεί να λέει πως τους ανήκουν...Ποια; Τ' άστέρια...
Ζούμε όλη μας τη ζωή σε μια πλάνη,σε μια προσπάθεια να γεμίσουμε τα κενά της ευτυχίας μας από την εικόνα της ΄"ευτυχίας" των άλλων. Λες και τα όνειρα είναι κοινά! Η ψευδαίσθηση έχει να κάνει με τη ζωή που νομίζουμε πως ζούμε ή πως θέλουμε να ζήσουμε, όχι με την ίδια τη ζωή. Εκτός από το παραμορφωμένο είδωλο, υπάρχει και η αλήθεια, δεν υπάρχει;Απλά δεν μπορείς να τη δεις με τα μάτια. Μόνο κάποιες στιγμές αμηχανίας τη νιώθεις, σαν να διαπερνά το στήθος σου ένα κύμα, ένας παλμός, μια συγκίνηση, πέρα από τη λογική. πέρα απο εκείνα που γνωρίζεις...
Ετσι είναι το παιχνίδι μάλλον...Ας είναι.
Τολμώ να πω πως είναι ένα από τα πιο όμορφα και εμπνευσμένα post που έχω διαβάσει ποτέ!Δεν ξέρω, αν είναι ζοφερό ή ποιητικό, αλλά μου αρέσει, μου αρέσει πολύ!
το θέμα σου μου έφερε στο νου τον Πλάτωνα και την αλληγορία του σπηκαίου...δες αν θες κι αυτή την ωραία ανάρτηση στο μπλογκ ενός φίλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://inreparabile.blogspot.com/2010/04/514a521b.html
@ Aστρια
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε περαστικοί, πράγματι. Αλλά δεν είναι αυτό που με θλίβει. Αυτό που με πειράζει περισσότερο από όλα είναι το κομμάτι της Αλήθειας. Που θα συνεχίζει να στέκει καλά κρυμμένη πίσω από τα χρώματα του ουρανού. Τουλάχιστον είμαστε μαζί σε αυτό. Κι αυτό δημιουργεί μια αίσθηση ανάλαφρου. Χαίρομαι που σου άρεσε το post.
@breakwater
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά δεν έχω λόγια. Κάθε σου επίσκεψη, αν και ιδιαίτερα σπάνια, μοιάζει να φέρνει φως και τάξη στο Χάος αυτού του blog. Δυστυχώς δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το σχόλιο. Για ακόμα μια φορά είναι καλύτερο από το ίδιο το post. Και ναι, φυσικά υπάρχει η αλήθεια. Όχι η δική μας προσωπική οπτική. Αλλά μια γενικότερη αλήθεια που ναι, το περιέγραψες τόσο όμορφα, είναι ένα κύμα, ένας παλμός, βαθιά στις ρίζες της καρδιάς.
Σε φιλώ.D
@ dimitrisp(σε χρονο ενεστωτα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραίος ο συνειρμός σου με το Πλατωνικό κείμενο της αλληγορίας του Σπηλαίου. Θα επισκεφθώ το post που παραθέτεις και θα περάσω από το Άλσος σου για περαιτέρω σχόλια.
καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήχμ, φως, τάξη και Χάος....
life, fool, live your illusion...
λογοπαικτικον λίγο το βλέπω...
τελικα η τέχνη δεν "είναι" είναι ό,τι και όπως τη νιώθει ο κάθενας, ο όποιος δηλαδη...
καλως σας βρηκα...
:)
Είπα να ανοίξω λίγο την πίσω πόρτα και να γλυστρήσω έξω στα σκοτεινά ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφα . Είδα την αγαπημενη μου Αστρια, τον επίσης αγαπημενο μου Δημήτρη να κουβεντιαζουν μαζύ σου. Είναι πολύ όμορφη η αίσθηση να αφήνεις πίσω φίλους που συνεχίζουν την συντροφιά..
Μα και εγώ δεν είμαι μόνη.
Δεκα μήνες έλλειπα από το Νησί μου και από το σπίτι μου στο χωριό.
Όμως με περίμεναν όπως καθε φορά οι δυό κίτρινες πεταλούδες..
Χρόνια τωρα με περιμένουν.
Ούτε εγώ κουραζομαι να επιστρέφω ούτε εκείνες να με περιμένουν.
Βιολογικά δεν πρέπει να είναι τα ίδια έντομα..
Όμως πως γίνεται να είναι πάντα δύο κίτρινες πεταλούδες που φτεροκοπούν στο ίδιο πάντα σημείο της αυλής, πάνω από την ίδια γλάστρα?
Σκέφτομαι μήπως εγώ, σαν παρατηρητής συμμετέχω με κάποιο τρόπο στην επιλογή τους.
Σκέφτομαι μήπως και θέλουν να μου περάσουν κάποιο μήνυμα. Τετοια επιμονή!
Εκείνες φτεροκοπούν πάντα πάνω από την ίδια γλάστρα και εγώ γυρολόγα των εικόνων και των ήχων. Από εικόνα σε ήχο, από ήχο σε πλάνη, και από πλάνη σε συγκεντρώσεις φθόγγων...
ΝΑι η Ζωή μαλλον είναι ένα μεγαλο αρχείο στιγμων. Η διάρκειά τους δεν κρατησε ποτέ το λόγο της.
Αυτες οι βιαστικές στιγμές που θα πετούν ολονυχτίς πάνω από το πέλαγος, σας φέρνουν τα φιλιά μου.