Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

θέσει βραχεία φύσει μακρά

ουρανός
σύννεφα
βουνά
θάλασσα
λιμάνι
δέντρα

6 σχόλια:

  1. Nai έτσι ακριβώς!!!!.
    Απο το ασαφές, το νεφελώδες το μακρυνό, το άγνωστο, το απέραντο, στο σχηματοποιημένο, το αναγνωρίσημο, το ξεκάθαρο, το φωτεινό, το οικείο, το δικό μας.
    Αυτό που χώνεται μέσα στην αγκαλιά μας όταν την ανοίξουμε, γιατί ξέρει πόσο πολύ το περιμένουμε..
    Χαίρομαι τόσο πολύ που γύρισες με το "Μαρτη" τυλιγμένο στον καρπό του χεριού σου . Εκει που ανιχνεύονται πιό καθαρά οι χτύποι της ζωής..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παίρνω κουράγιο και γαλήνη απ'τη φύση για να κρατήσω τα μυαλά μου στη... θέση τους...και ως φύσει και θέσει αισιόδοξη και...παιχνιδιάρα παίρνω θέση στην κορυφή της προβλήτας που στέκει ως τσουλήθρα για μια μακρά καταβύθιση στο όνειρο και διαφυγή απ'τα βραχέα...

    για σκέψου όμως το δεντράκι μια ζωή κοιτάζει ουρανό αλλά ο ουρανός πάντα κοιτάζει κάτω τα ..δεντράκια !!

    Καλή άνοιξη φωτεινή !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ μου άρεσε αυτό το παιχνίδι των λέξεων θέσει και ουσία..
    Ακόμα και τα χρώματά τους κατ' εικόνα του τοπίου.. άλλο ένα παιχνίδι μέσα στο πρώτο,
    εν συντομία...ένα παιχνίδι ευφυές !

    Και παίζοντας, τί να πρωτοδιαλέξει κανείς; πού να ποντάρει; όλες λέξεις αγαπημένες, μας συμπαρασύρουν μαζί τους, άσχετα αν το αντικείμενό τους κινείται ή όχι.

    Παραδινόμαστε λοιπόν στον ουρανό και στα σύννεφα, στο όνειρο δηλαδή, κι ας χάσουμε!

    Το darkflow το fractal και το ξωτικό σε τροχιά φωτός!
    άνοιξη ω άνοιξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @fractal

    Οι χτύποι της ζωής... Τι ωραία που το περιέγραψες. Αυτό το απερίγραπτο συναίσθημα, της ευτυχίας, της ζεστασιάς, της αγκαλιάς, της ασφάλειας, του οικείου. Μια θάλασσα συναισθήματα, φύσει και θέσει μακρά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ξωτικό

    Καταβύθιση στο όνειρο... Θα σε περιμένω στην κορυφή της προβλήτας... Αν μη τι άλλο, ένα ταξίδι στο όνειρο, με ένα ξωτικό, θα ήταν μια πρωτόγνωρη, συναρπαστική εμπειρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Άστρια

    Δεν νομίζω ότι θα χάσουμε αν παραδωθούμε στο όνειρο και στα σύννεφα.. Κάθε άλλο. Νομίζω ότι θα βγούμε κερδισμένοι, από την ουσία και την αλήθεια της ίδιας της ζωής... Όταν ήμουν μικρός, είχα φίλο μου ένα δέντρο... Και μου κράτησε το χέρι σε δύσκολες στιγμές. Και μεγαλώνοντας η ζωή μου πλαισιώθηκε με θάλασσες, βουνά, σύννεφα και ένα ουρανό, αγκαλιά απέραντη..."Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να ελπίζω; Θα χάσω είχα πει. Μα κερδίζω..,"

    ΑπάντησηΔιαγραφή