Nai έτσι ακριβώς!!!!. Απο το ασαφές, το νεφελώδες το μακρυνό, το άγνωστο, το απέραντο, στο σχηματοποιημένο, το αναγνωρίσημο, το ξεκάθαρο, το φωτεινό, το οικείο, το δικό μας. Αυτό που χώνεται μέσα στην αγκαλιά μας όταν την ανοίξουμε, γιατί ξέρει πόσο πολύ το περιμένουμε.. Χαίρομαι τόσο πολύ που γύρισες με το "Μαρτη" τυλιγμένο στον καρπό του χεριού σου . Εκει που ανιχνεύονται πιό καθαρά οι χτύποι της ζωής..
Παίρνω κουράγιο και γαλήνη απ'τη φύση για να κρατήσω τα μυαλά μου στη... θέση τους...και ως φύσει και θέσει αισιόδοξη και...παιχνιδιάρα παίρνω θέση στην κορυφή της προβλήτας που στέκει ως τσουλήθρα για μια μακρά καταβύθιση στο όνειρο και διαφυγή απ'τα βραχέα...
για σκέψου όμως το δεντράκι μια ζωή κοιτάζει ουρανό αλλά ο ουρανός πάντα κοιτάζει κάτω τα ..δεντράκια !!
Πολύ μου άρεσε αυτό το παιχνίδι των λέξεων θέσει και ουσία.. Ακόμα και τα χρώματά τους κατ' εικόνα του τοπίου.. άλλο ένα παιχνίδι μέσα στο πρώτο, εν συντομία...ένα παιχνίδι ευφυές !
Και παίζοντας, τί να πρωτοδιαλέξει κανείς; πού να ποντάρει; όλες λέξεις αγαπημένες, μας συμπαρασύρουν μαζί τους, άσχετα αν το αντικείμενό τους κινείται ή όχι.
Παραδινόμαστε λοιπόν στον ουρανό και στα σύννεφα, στο όνειρο δηλαδή, κι ας χάσουμε!
Το darkflow το fractal και το ξωτικό σε τροχιά φωτός! άνοιξη ω άνοιξη!
Οι χτύποι της ζωής... Τι ωραία που το περιέγραψες. Αυτό το απερίγραπτο συναίσθημα, της ευτυχίας, της ζεστασιάς, της αγκαλιάς, της ασφάλειας, του οικείου. Μια θάλασσα συναισθήματα, φύσει και θέσει μακρά...
Καταβύθιση στο όνειρο... Θα σε περιμένω στην κορυφή της προβλήτας... Αν μη τι άλλο, ένα ταξίδι στο όνειρο, με ένα ξωτικό, θα ήταν μια πρωτόγνωρη, συναρπαστική εμπειρία!
Δεν νομίζω ότι θα χάσουμε αν παραδωθούμε στο όνειρο και στα σύννεφα.. Κάθε άλλο. Νομίζω ότι θα βγούμε κερδισμένοι, από την ουσία και την αλήθεια της ίδιας της ζωής... Όταν ήμουν μικρός, είχα φίλο μου ένα δέντρο... Και μου κράτησε το χέρι σε δύσκολες στιγμές. Και μεγαλώνοντας η ζωή μου πλαισιώθηκε με θάλασσες, βουνά, σύννεφα και ένα ουρανό, αγκαλιά απέραντη..."Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να ελπίζω; Θα χάσω είχα πει. Μα κερδίζω..,"
Άγνωστη αόρατη δύναμη έλκει ένα μεγάλο πλήθος γαλαξιακών σμηνών, έξω από τα όρια του ορατού σύμπαντος. Οι επιστήμονες, που ακόμα αδυνατούν να εξηγήσουν το φαινόμενο, ονόμασαν την έλξη αυτή σκοτεινή ροή (Dark Flow).
Nai έτσι ακριβώς!!!!.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο το ασαφές, το νεφελώδες το μακρυνό, το άγνωστο, το απέραντο, στο σχηματοποιημένο, το αναγνωρίσημο, το ξεκάθαρο, το φωτεινό, το οικείο, το δικό μας.
Αυτό που χώνεται μέσα στην αγκαλιά μας όταν την ανοίξουμε, γιατί ξέρει πόσο πολύ το περιμένουμε..
Χαίρομαι τόσο πολύ που γύρισες με το "Μαρτη" τυλιγμένο στον καρπό του χεριού σου . Εκει που ανιχνεύονται πιό καθαρά οι χτύποι της ζωής..
Παίρνω κουράγιο και γαλήνη απ'τη φύση για να κρατήσω τα μυαλά μου στη... θέση τους...και ως φύσει και θέσει αισιόδοξη και...παιχνιδιάρα παίρνω θέση στην κορυφή της προβλήτας που στέκει ως τσουλήθρα για μια μακρά καταβύθιση στο όνειρο και διαφυγή απ'τα βραχέα...
ΑπάντησηΔιαγραφήγια σκέψου όμως το δεντράκι μια ζωή κοιτάζει ουρανό αλλά ο ουρανός πάντα κοιτάζει κάτω τα ..δεντράκια !!
Καλή άνοιξη φωτεινή !!
Πολύ μου άρεσε αυτό το παιχνίδι των λέξεων θέσει και ουσία..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα και τα χρώματά τους κατ' εικόνα του τοπίου.. άλλο ένα παιχνίδι μέσα στο πρώτο,
εν συντομία...ένα παιχνίδι ευφυές !
Και παίζοντας, τί να πρωτοδιαλέξει κανείς; πού να ποντάρει; όλες λέξεις αγαπημένες, μας συμπαρασύρουν μαζί τους, άσχετα αν το αντικείμενό τους κινείται ή όχι.
Παραδινόμαστε λοιπόν στον ουρανό και στα σύννεφα, στο όνειρο δηλαδή, κι ας χάσουμε!
Το darkflow το fractal και το ξωτικό σε τροχιά φωτός!
άνοιξη ω άνοιξη!
@fractal
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι χτύποι της ζωής... Τι ωραία που το περιέγραψες. Αυτό το απερίγραπτο συναίσθημα, της ευτυχίας, της ζεστασιάς, της αγκαλιάς, της ασφάλειας, του οικείου. Μια θάλασσα συναισθήματα, φύσει και θέσει μακρά...
@ξωτικό
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταβύθιση στο όνειρο... Θα σε περιμένω στην κορυφή της προβλήτας... Αν μη τι άλλο, ένα ταξίδι στο όνειρο, με ένα ξωτικό, θα ήταν μια πρωτόγνωρη, συναρπαστική εμπειρία!
@Άστρια
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω ότι θα χάσουμε αν παραδωθούμε στο όνειρο και στα σύννεφα.. Κάθε άλλο. Νομίζω ότι θα βγούμε κερδισμένοι, από την ουσία και την αλήθεια της ίδιας της ζωής... Όταν ήμουν μικρός, είχα φίλο μου ένα δέντρο... Και μου κράτησε το χέρι σε δύσκολες στιγμές. Και μεγαλώνοντας η ζωή μου πλαισιώθηκε με θάλασσες, βουνά, σύννεφα και ένα ουρανό, αγκαλιά απέραντη..."Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να ελπίζω; Θα χάσω είχα πει. Μα κερδίζω..,"