Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Το αριθμητήριο της βροχής



Λευκό και γκρι. Και ζωή. Κι ασημένια βροχή. Κι ένας ουρανός ντυμένος σύννεφα. Με σταγόνες στιγμές να ποτίζουν γλυκά την ψυχή μας που στέγνωσε. Κι αναμμένα τα φανάρια των δρόμων. Πορτοκαλί όνειρα σε μωβ φόντο. Κι ένα βραδινό παγωμένο αεράκι να ανοίγει τα παράθυρα ευγενικά. Για να μπει μέσα η αγάπη. Και να λυθούν έτσι οι κόμποι στις αόρατες χορδές που μας συνδέουν. Φώτα πέρα μακριά. Στην άλλη μας όχθη.
Με τέτοιο καιρό πως να μην γίνουμε άλλοι άνθρωποι.

Αν κάτι μετράει, είναι αυτό.


Photo by Flickr

2 σχόλια:

  1. Ένα τοπιο βροοχής
    Μέσα από τη θαμπάδα ξεπροβάλουν πρόσωπα και γεγονότα. Στιγμές και διάρκεια.
    Σε πρώτο πλάνο λάμπει σταθερά μόνο ότι αγαπήσαμε.
    ότι αγαπήσαμε πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εστιάζεις το βλέμμα στο πρόχειρο αριθμητήριο δημιούργημα της βροχής... Όλη η Ζωή κρύβεται σ'αυτές τις σταλαγματιές που μας δροσίζουν...!

    Υ.Γ. Οξύνοια ο τίτλος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή