Καλή μου ΣΚΟΤΕΝΗ ΡΟΗ. Με συγκινεί η αδυναμία της αντίδρασής σου στην έλξη του φωτός.. Της έλξης που ακυρώνη τη δύναμη της ταυτότητάς σου.. Με συναρπάζει αυτή η αντίφαση που εμπεριέχεται στην ταυτότητά σου σε σχέση με τις σκέψεις σου. Νομίζω πως οι σκέψεις μας γεννιούνται με κάθε μας ματιά, καθώς αυτή απλώνεται πάνω στις απέραντες φωτεινές εκτάσεις. Να περιμένουμε λοιπόν εξελίξεις?
Ένα "παιδί" περπατάει στην άκρη της θάλασσας.Τα πόδια του είναι γυμνά, το παντελόνι του σηκωμένο και ώρες ώρες σφίγγει το φούτερ που φορά πάνω στο σώμα του.
Η θαλάσσινή αυρα είνα πλέον δροσερή, διαπεραστική και κάνει το σώμα του να ριγεί. Μάλλον αυτό θα είναι...
Κάθε φορά που το νερό με το ελαφρύ του λίκνισμα πλησιάζει, τα ποδια του χώνονται πιο βαθιά. Στέκει ακίνητος.
Στη πόλη απέναντι αρχίζουν να ανάβουν τα φώτα. Ακόμα η μέρα δεν έχει δώσει ολοκληρωτικά τη σκυτάλη στο σκοτάδι. κερδίζει ακόμα τη μάχη...
Βηματίζει. τα ίχνη του σημαδεύουν την άμμο. κοιτάζει ακόμα την πόλη απέναντι...φαντάζεται βοή, ανθρώπους που μάλλον διασκεδάζουν, μάλλον ζουν, μάλλον αγαπούν. Όλα δείχνουν τόσο τακτοποιημένα. Ακόμα και η θάλασσα εκεί είναι ακίνητη, γκρίζα, σαν λιωμένο μέταλλο. Κοιτάζει τον τελευταίο του ίσκιο...εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει γιατί βλέπει έναν άντρα και όχι τη δική του μορφή.
"Κάποια μέρα θα περάσω απέναντι..."
Στις ανυπέρβλητες αποστάσεις...εκείνες που κρατάμε από τον εαυτό μας
ΥΓ:πολύ πολύ όμορφο post... τόσο που θέλησα να κάνω αυτό που προοριζόταν για δικό μου post, σχόλιο στο δικό σου... Ευχαριστώ για τις εικόνες που υπάρχουν μέσα σου
Άγνωστη αόρατη δύναμη έλκει ένα μεγάλο πλήθος γαλαξιακών σμηνών, έξω από τα όρια του ορατού σύμπαντος. Οι επιστήμονες, που ακόμα αδυνατούν να εξηγήσουν το φαινόμενο, ονόμασαν την έλξη αυτή σκοτεινή ροή (Dark Flow).
Mακριά στον ορίζοντα πέρα... κατοικεί ο στοχασμός και βασιλεύει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν υπάρχει ορίζοντας δεν φωτίζονται οι ψυχές...
Σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα ζουμερά σχόλια,στην άγονη γραμμή των οριζόντων μου...
Καλή μου ΣΚΟΤΕΝΗ ΡΟΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συγκινεί η αδυναμία της αντίδρασής σου στην έλξη του φωτός..
Της έλξης που ακυρώνη τη δύναμη της ταυτότητάς σου..
Με συναρπάζει αυτή η αντίφαση που εμπεριέχεται στην ταυτότητά σου σε σχέση με τις σκέψεις σου. Νομίζω πως οι σκέψεις μας γεννιούνται με κάθε μας ματιά, καθώς αυτή απλώνεται πάνω στις απέραντες φωτεινές εκτάσεις.
Να περιμένουμε λοιπόν εξελίξεις?
Τέλος καλοκαιριού. Αρχές φθινοπώρου ίσως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα "παιδί" περπατάει στην άκρη της θάλασσας.Τα πόδια του είναι γυμνά, το παντελόνι του σηκωμένο και ώρες ώρες σφίγγει το φούτερ που φορά πάνω στο σώμα του.
Η θαλάσσινή αυρα είνα πλέον δροσερή, διαπεραστική και κάνει το σώμα του να ριγεί. Μάλλον αυτό θα είναι...
Κάθε φορά που το νερό με το ελαφρύ του λίκνισμα πλησιάζει, τα ποδια του χώνονται πιο βαθιά. Στέκει ακίνητος.
Στη πόλη απέναντι αρχίζουν να ανάβουν τα φώτα. Ακόμα η μέρα δεν έχει δώσει ολοκληρωτικά τη σκυτάλη στο σκοτάδι. κερδίζει ακόμα τη μάχη...
Βηματίζει. τα ίχνη του σημαδεύουν την άμμο. κοιτάζει ακόμα την πόλη απέναντι...φαντάζεται βοή, ανθρώπους που μάλλον διασκεδάζουν, μάλλον ζουν, μάλλον αγαπούν. Όλα δείχνουν τόσο τακτοποιημένα. Ακόμα και η θάλασσα εκεί είναι ακίνητη, γκρίζα, σαν λιωμένο μέταλλο. Κοιτάζει τον τελευταίο του ίσκιο...εξακολουθεί να μην καταλαβαίνει γιατί βλέπει έναν άντρα και όχι τη δική του μορφή.
"Κάποια μέρα θα περάσω απέναντι..."
Στις ανυπέρβλητες αποστάσεις...εκείνες που κρατάμε από τον εαυτό μας
ΥΓ:πολύ πολύ όμορφο post...
τόσο που θέλησα να κάνω αυτό που προοριζόταν για δικό μου post, σχόλιο στο δικό σου...
Ευχαριστώ για τις εικόνες που υπάρχουν μέσα σου